Vandaag is Holophonic, Ted, onder begeleiding van familie en vrienden gecremeerd.

 

De warmte en hartelijkheid van de aanwezigen was hartverwarmend en de moeder van Ted vroeg me dan ook om haar dank en die van Ted's zussen en andere aanwezige familie op Ted's log te zetten.

 

Lieve mensen, dank je wel.

 

Met diepe droefheid maar ook een beetje gevoel van blijdschap dat zijn strijd over is, moet ik jullie allen helaas vertellen dat Holophonic vandaag om ongeveer 14.30 pm uur is overleden.

 

Hij had vannacht toch nog even geslapen en heeft nog met zijn moeder kunnen praten toen hij het plots benauwd kreeg... de doktoren konden niets meer doen.

 

In bijzijn van zijn moeder, zussen en mijzelf is Holo tenslotte overleden, hij is 38 geworden.

 

Het was een dappere strijd en hij heeft alles gegeven wat hij had en meer, het heeft niet mogen baten.

 

Holo, we zullen je missen met al je streken, je humor, je grote bek en je hart van goud....

 

Condoleances aan de familie en vrienden kunt u hieronder bij de reacties achterlaten....

 

 

 

Ondertussen geoefend in het ziekenhuisbezoek, stormen wij de afdeling op en lopen naar de kamer links achterin. De kamer is leeg. Even slaat de schrik ons om het hart. Sneller dan dat we de afdeling opgekomen zijn staan we bij de zusters. Holo blijkt verhuisd naar een kamer op de kant van de avondzon.

 

Eindelijk zijn moeder ontmoet (lief mens is dat!) en lekker tegen Holo aan staan kleppen. Eindelijk weer zijn bijdehante reacties. Als ik hem vertel dat hij er uit heeft gezien als Haagh op zijn zwaarst, kompleet met dikke kop, en als  ik vertel dat ik hem nu toch stukken knapper vind, weer zijn magere zelf, pakt hij mijn hand. "Schrijf je het op en plak je het op mijn log? Holo is knapper dan Haagh!" Ja Holo, zal ik doen.

 

Nog maar een keer verteld dat we een zoenlijst zijn begonnen voor als hij straks weer op eigen benen kan staan. Het ontlokt hem een glimlach, zeker als ik de strijd om de volgordes verklap en dat ik mijn eerste zoen stiekem al gestolen heb toen hij vrijdagavond lag te slapen. "Nu ben ik wakker..." Ik steel nog een zoen. Hij grijnst. Haagh krabbelt toch weer terug, hij wil niet zoenen. Holo pakt mijn hand. Schrijf je het op en zet je het op mijn log, dat Haagh niet zoenen wil?" Natuurlijk Holo, no sweat.

 

Holo heeft al dagen de hik. Zelfs de medicijnen die de dokter heeft gegeven helpen niet om er vanaf te komen. Een half uurtje nadat wij er zijn binnen komen stappen krijgt Holo een hoestbui vanuit zijn tenen. Verschrikkelijk om te zien hoe hij kromtrekt van de pijn, maar na die hoestbui is het stil. We kijken elkaar aan. Het blijft stil. Dan was die hoestbui toch nog ergens goed voor, want de hik is weg!

 

Holo blijkt sinds vrijdag dat wij hem slapend hebben verlaten niet meer te hebben geslapen. Hij is uitgeput, maar komt niet in een diepe slaap. Hij is doodop. Zijn concentratie begint te tanen en hij wordt steeds moeilijker verstaanbaar. Hij kan  ook slecht onthouden wat je hem verteld en welke dag het is? Het ontgaat hem volledig, maar hij mist natuurlijk ook hele stukken. De doktoren verwachten dat als hij een paar uur slaapt, dat hij dan weer gewoon helder en geconcentreerd is, want dat hij nu gewoon echt last heeft van slaaptekort.

 

Als wij de deur uit sluipen lijk je zo goed als te slapen. We doen zachtjes, we willen de laatsten zijn die je wakker maken, je hebt het nu zo hard nodig!

Weltrusten Holo, tot vanavond!

 

Gisteravond stappen we het ziekenhuis binnen. Eindelijk niet meer naar de ICU maar 'slechts' naar de hartbewaking. Als we binnenkomen ziet hij ons. Hij kijkt om zich heen en daarna naar ons. Hij wijst op zijn borst en trekt een pijnlijk gezicht. Ja, we weten het Holo, je ligt daar (nog steeds niet) voor je lol. De verpleging is er wel op vooruit gegaan, dit zijn ten minste allemaal vrouwen en niet zoals in Amsterdam alleen maar mannen.

 

We kletsen even tegen je zussen (leuk om te weten wie er bij de namen en de SMS-jes hoort). Achter ons horen we gesnurk en zien we de zuster. Je doet het nu op eigen kracht, niet alleen ademen, maar ook al je andere lichaamsfuncties moeten weer door jou worden aangestuurd. Je bent doodop, je slaapt enorm veel. 's Morgens ben je nog wel wakker en bijdehand, maar naarmate de dag vordert kost het je steeds meer moeite, tot het moment dat je met 5 vrouwen in je 'slaapkamer' toch gewoon in slaap valt...

 

Ik heb lekker toch een zoen van je gestolen (Haagh wou niet zoenen als je niet wakker was om je te verdedigen) en we zijn op onze tenen weer naar buiten geslopen. We zien je snel weer !  (Overigens hangt het logje in de papieren versie aan zijn prikbord, kan hij nog eens kijken of hij het met de volgorde eens is.)

 

Al die papieren kaarten SUPER! Er hangt er zelfs een die te lang is voor het bord! (Thnx Grmpf, ook namens de familie!)

Vanochtend kreeg ik weer een upate van Manuela. Holo heeft gisteren weer even een dipje gehad maar is nu weer stabiel.

Zijn bloeddruk is weer wat lager.

 

Ondertussen is Holo het allemaal wat zat en gaf dat ook aan, vanavond dus maar even kijken of wij zijn spirits wat kunnen liften, zijn nichtje heeft inmiddels al een poging gedaan en werd beloond met een zoen en een zwaai.

 

Inmiddels is Holo wel van het IC af en ligt nu op de hartbewaking.

 

Kerel, we komen je even een mandje goede bedoelingen en harten en riemen brengen, tot vanavond.

 

Uiteraard zullen we van jullie allemaal de beste wensen, zoenen, schouderklopjes, steunbetuigingen en donderpreken overbrengen.

 

Goed ik loop wat achter maar dat kwam omdat Manuela zich gisteren zo beroert voelde bij thuiskomst dat ze meteen te bedde is gegaan.

 

Ondertussen is Ted verhuist naar Hoofddorp en van de beademing af en heeft vandaag zelfs logopedie en fysiotherapie gehad.

 

En als ik tussen de reacties lees, weet zijn nichtje te vertellen dat hij waarschijnlijk ook van de IC afmag...

 

Daphne en ik gaan morgen eens even polshoogte nemen bij onze webloggert en eens zien hoe hij erbij ligt/zit/staat euh... affijn u snapt me ;-)

Wij dames zijn het er over eens: Holo is om te zoenen. (O ja, en een enkele heer doet mee.)

 

Daarom hier de nummerautomaat zodat het zoenen van Holo na het verwijderen van de slang in zijn keel een beetje ordentelijk en niet al te chaotisch verloopt:

 

Naar aanleiding van alle gedrang hebben wij een orde bewaker ingesteld...

 

Twee mooie ogen keken ons aan toen we vanmiddag bij Holo binnenstapten.

Hij begon gelijk weer aan die slang in zijn keel te trekken in de hoop dat dat ding er nou eindelijk uit mocht en hij tegen ons aan kon lullen. Jammer genoeg moet dat ding nog even blijven zitten, maar hij was het niet eens met de broeder, dat moge duidelijk zijn.

 

Jammer dat mijn gebarentaal niet zo goed is, maar "blijf praten" dat snappen zelfs wij. 'k Geloof dat hij blij was om wat anders te horen dan de verontrustende stilte van een IC en het gefluister van de broeders waarvan je nooit kunt bepalen of het nou over jou gaat...

 

Maar die knipoog toen we wegmoesten, die snapte ik! Volgende keer gaan we zoenen Holo, dan ben je de meeste slangen wel kwijt geloof ik!

 

En nee dames, niet allemaal tegelijk: Ik mag eerst!